Fototentoonstelling: Veiligheid van vrouwelijke journalisten

Geweld is een vorm van censuur. Wereldwijd worden journalisten geconfronteerd met intimidatie, gevangenisstraf, geweld of zelfs de dood - alleen maar omdat ze hun werk doen. Studies hebben aangetoond dat vrouwelijke journalisten online aanzienlijk vaker het doelwit zijn dan hun mannelijke collega's. Wie zijn deze vrouwen? Wat zijn hun verhalen? Wat inspireert hen om door te gaan? Free Press Unlimited organiseert in samenwerking met Human Rights in The Picture, de Nederlandse Unesco Commissie en het Ministerie van Buitenlandse Zaken een tentoonstelling die de verhalen van deze vrouwen vertelt.
Faces of women journalists by Giorgia Greco


Gezichten van vrouwelijke journalisten. Design door Giorgia Greco.

 

1 op de 5 vrouwelijke journalisten is offline aangevallen als gevolg van online misbruik

De tentoonstelling ‘’Veiligheid van vrouwelijke journalisten: De verhalen achter de gezichten van vrouwelijke journalisten’, wil een gesprek op gang brengen tussen burgers, overheden en andere belanghebbenden in de media-industrie over het verbeteren van de bescherming van vrouwelijke journalisten. We vertellen de verhalen achter de gezichten van vrouwelijke journalisten, maar laten ook zien wat organisaties als UNESCO en Free Press Unlimited doen op dit gebied. Eerder dit jaar was de tentoonstelling te zien op het hoofdkantoor van Unesco, in Parijs. Gezien de vele positieve reacties en de grote maatschappelijke betekenis komt deze tentoonstelling nu naar Nederland. De tentoonstelling is te zien van 28 november tot 14 december 2023 in het Atrium in Den Haag.

Vrouwelijke journalisten

Hoewel erg veel journalisten te maken krijgen met (online) geweld, zijn vrouwelijke journalisten er onevenredig vaak het doelwit van. Bovendien is het geweld dat zij ervaren gendergerelateerd, wat betekent dat het seksistisch en vrouwonvriendelijk is. Het geweld kan variëren van het ontvangen van hatelijke berichten en bedreigingen over verkrachting tot daadwerkelijke fysieke aanvallen. Naast fysieke pijn veroorzaakt (online) geweld tegen vrouwelijk journalisten ook ernstige psychologische schade zoals stress en gevoelens van isolatie, met zelfcensuur tot gevolg. Dit betekent dat er minder diversiteit in het nieuws is en dat essentiële informatie het bredere publiek niet kan bereiken, wat een directe impact heeft op de persvrijheid.
 

Een op de drie vrouwelijke journalisten overweegt zelfs het vak te verlaten vanwege (online) geweld 


De verhalen

Hieronder vind je alle verhalen die te zien zijn in de tentoonstelling.

Naw Betty Han

Naw Betty Han - Myanmar

"Als ik zeg dat ik journalist ben, vragen veel mensen me waarom. De meeste mensen in Myanmar denken dat het beroep van journalist meer geschikt is voor mannen dan voor vrouwen. Als iemand wordt aangewezen om naar gewapende etnische gebieden en andere gevaarlijke slagvelden te reizen om informatie te verzamelen, zijn dat bijna altijd mannen. Vrouwen krijgen te horen dat het risico te groot is. Ik ben ervan overtuigd dat we ons niet moeten afwenden van het feit dat vrouwen op deze manier worden behandeld. Vrouwelijke journalisten moeten op dezelfde manier behandeld worden als mannelijke journalisten."
Lailuma Sadid

Lailuma Sadid - Afghanistan

"Geweld tegen vrouwen komt overal ter wereld voor. Maar geweld tegen vrouwelijke journalisten is uitzonderlijker. Deze vrouwen zijn er om hun stem te laten horen. Om uit te drukken dat alle mishandelde vrouwen hebben geleden en hoe ze dag na dag met hun pijn moeten leven. De kracht van de woorden van vrouwelijke journalisten staat tegenover de macht van de door mannen geleide staat. Voor mij is het altijd essentieel geweest om de wereld en vooral de politieke besluitvormers te informeren over de situatie van vrouwen in Afghanistan."
Hassnae Bouazza

Hassnae Bouazza - Marokko/Nederland

"Het is belangrijk dat mensen op de hoogte zijn van de intimidatie waar vrouwelijke journalisten mee te maken hebben. Vrouwen zijn als de kanarie in de kolenmijn. Er is iets ernstig mis als vrouwen hun werk niet veilig kunnen doen. Het is een teken van een ongezonde, niet-liberale en onveilige samenleving. Als vrouwen niet veilig zijn, is niemand dat."
Nicole Maduro

Nicole Maduro - Curaçao

"De media als geheel worden vaak gezien als "de vijand", een lastpost of zelfs overbodig. Veel mensen begrijpen het belang van journalisten niet, en specifiek: het belang van vrouwelijke journalisten. Door de problemen waar vrouwelijke journalisten dagelijks mee te maken hebben, dragen ze een zware last. We zouden allemaal meer waardering moeten krijgen voor het werk dat we doen, maar het komt iedereen ten goede om te weten welke extra kilometers vrouwelijke journalisten moeten afleggen om jou het nieuws te brengen dat je leest of bekijkt."
Annie Zaman

Annie Zaman - Pakistan

"Journalist van kleur zijn heeft grote invloed op mijn werk omdat ik andere uitdagingen en ervaringen heb dan mijn mannelijke en witte collega's. Het beïnvloedt mijn vermogen om over bepaalde onderwerpen te schrijven. Wat me uiteindelijk gemotiveerd houdt, is het geloof dat journalistiek een verschil kan maken en dat ik, door mijn werk integer en professioneel te doen, kan bijdragen aan een rechtvaardigere en eerlijkere samenleving."
Arzu Geybullayeva

Arzu Geybullayeva - Azerbaijan

"Het eerste wat ik leerde toen ik te maken kreeg met online bedreigingen, was dat het bedoeld was om me buitenspel te zetten of het zwijgen op te leggen. Dat is het ergste wat er kan gebeuren. Want als de andere kant erin slaagt om je het zwijgen op te leggen, dan betekent dit dat zij gewonnen hebben. Ik wilde niet dat de andere kant won. Niet omdat ik zelf wilde winnen, maar omdat ik dit simpelweg wreed en onrechtvaardig vond. Ik laat de 'slechteriken' me niet afnemen waar ik gepassioneerd over ben."
María Luz Nóchez

María Luz Nóchez - El Salvador

"Vrouwelijke journalisten die geconfronteerd worden met intimidatie op basis van geslacht hebben het recht om grenzen te stellen en prioriteit te geven aan zelfzorg zonder zich schuldig te voelen, oppervlakkig gevonden te worden of beoordeeld te worden voor een gebrek aan inzet. Ondanks de urgentie en het belang van ons werk en onze perspectieven, moet onze geestelijke gezondheid op de eerste plaats komen, vooral in vijandige contexten. Een uitgeruste geest is een nieuwe bron van kracht en mogelijkheden."
Judie Kaberia

Judie Kaberia - Kenia

"Het is niet gemakkelijk om een vrouwelijke journalist te zijn. We moeten leren NEE te zeggen, een dikke huid ontwikkelen en heel hard werken - 1000 keer harder dan mannen. We moeten professioneel en standvastig zijn om relevant te blijven en te groeien in onze carrière. We moeten onszelf beloven niet op te geven, maar ons doel voor ogen blijven houden en er klaar voor zijn om te vechten tegen alle hindernissen die we tegenkomen."
Astrig Agopian

Astrig Agopian - Armenië/Frankrijk

"Als vrouwelijke journalist die in een oorlogsgebied werkt, is de kans kleiner dat je serieus wordt genomen, waardoor het nog moeilijker wordt om aan informatie te komen. Een andere factor die in sommige specifieke situaties en contexten een rol heeft gespeeld, is mijn etnische afkomst. Met een herkenbare achternaam en een "Midden-Oosterse" uiterlijk ben ik vaak het slachtoffer geworden van racistische opmerkingen en ongepast gedrag. Maar als ik verslag uitbreng, realiseer ik me hoe belangrijk dit werk is, en motiveert het me om door te gaan en mensen een stem te geven: uiteindelijk is dat het enige dat telt."
Hsu Mon Phyo

Hsu Mon Phyo - Myanmar

"Verslag doen tijdens een conflict is extreem moeilijk. De mensen aan beide kanten zijn woedend, en vallen degenen aan die over het conflict schrijven. Desondanks ben ik doorgegaan met het schrijven en publiceren van nieuws nadat mijn vergunning was ingetrokken. Als gevolg daarvan hing het militaire regime een arrestatiebevel op voor mijn huis. De beste manier om hiermee om te gaan, is aandringen op het recht van mensen op toegang tot informatie. We willen niet zwijgen."
Sheyla Urdaneta

Sheyla Urdaneta - Venezuela

"In Venezuela lijkt er een dubbel risico te zijn: het zijn van een journalist en een vrouw. Dit maakt dat vrouwelijke journalisten het “moeten verdienen” om gerespecteerd te worden. Gelukkig staan steeds meer vrouwelijke journalisten aan het roer van mediaorganisaties als directeur of teamleider. Anderen richten hun eigen mediabedrijf op. Elke stap die we zetten zien we als een prestatie. Het is immers niet makkelijk om patronen te veranderen, maar we hebben nooit opgegeven en dat zijn we ook niet van plan."
Rana Ayyub

Rana Ayyub - India

"Toen ik in mijn journalistiek de machthebbers ter verantwoording riep, ervoer ik de meest vreselijke vormen van online intimidatie. Uit een recent onderzoek van de ICFJ, die meer dan acht miljoen aan mij gerichte tweets analyseerde, bleek dat ik elke 19 seconden online werd aangevallen. Zwijgen is echter geen optie."
Samira Sabou

Samira Sabou - Niger

"Toen ik voor het eerst betrokken raakte bij journalistiek op sociale media, kreeg ik veel commentaar - meestal van mannen. Ze zeiden dat ik moest gaan trouwen. Nadat ik getrouwd was, zeiden ze dat ik voor mijn man moest gaan zorgen of moest gaan koken. Na verloop van tijd veranderden deze opmerkingen in beledigingen, intimidatie en bedreigingen. Maar het verlangen om de waarheid naar buiten te brengen, om bepaalde tekortkomingen te verbeteren en te corrigeren, is sterker. Zelfs als dit betekent dat we onszelf blootstellen aan grote risico's."


Free Press Unlimited's werk op dit gebied

We werken aan een veilige omgeving voor alle vrouwen in de media. Ons Reporters Respond fonds ondersteunt vrouwen die zijn aangevallen met bijvoorbeeld noodhulp, psychosociale ondersteuning en juridisch advies. Daarnaast werkt ons Policy & Advocacy-team hard om online geweld hoger op de politieke agenda te krijgen en pleit het bij beleidsmakers voor betere regelgeving om online geweld aan te pakken.

Deel deze pagina: