The Erased: het verhaal van Nadiye Gürbüz
Land: Turkije.
“Dit laat zien hoe essentieel het is om internationale aandacht te vragen voor persvrijheid en de impact van censuur in autoritaire regimes, zodat de waarheid via de media zijn weg naar het publiek kan blijven vinden.”
Als je Koerdisch bent, een socialist of een journalist met berichtgeving over de oppositie in Turkije, is de kans groot dat je gearresteerd wordt. Sinds ik in 1997 begon te werken voor socialistische media ben ik twee keer aangehouden en talloze keren gearresteerd. De kranten en persbureaus waar ik werkte werden soms overvallen en allerlei apparatuur werd in beslag genomen om te proberen ons werk onmogelijk te maken.
Op 30 april 2023 viel gewapende politie rond zes uur 's ochtends mijn huis binnen. Er werd me verteld dat er een arrestatiebevel tegen me was, maar geen informatie over welke aanklacht. Het huis werd urenlang doorzocht en allerlei bezittingen werden meegenomen. Ik kon geen contact opnemen met familie of mijn advocaat. Uiteindelijk werd ik in handboeien afgevoerd naar de antiterreurafdeling van de politie in Istanbul.
Pas na 24 uur mocht ik contact opnemen met mijn advocaat, maar ook hij kreeg geen informatie omdat het onderzoeksdossier geheim was verklaard. Ik werd vier dagen vastgehouden. Bij de voorgeleiding op 3 mei bleek dat de beschuldiging was dat enkele berichten van Etkin News Agency (ETHA), de krant waarvoor ik werk, “propaganda voor terroristische organisaties” hadden gepubliceerd. Er was geen bewijs dat ik deze artikelen had geschreven, maar desondanks werd ik doorverwezen naar de rechtbank voor verder onderzoek en vervolgens overgebracht naar de Marmara gevangenis.
“Ik moest mezelf wekelijks melden op het politiebureau en mocht niet naar het buitenland reizen.”
Ik werd op 12 oktober 2023 vrijgelaten zonder proces. De vrijlating betekende niet dat de aanklacht werd ingetrokken. Ik moest mezelf wekelijks melden op het politiebureau en mocht niet naar het buitenland reizen. Na mijn vrijlating kreeg ik de tenlastelegging waarin stond dat ik banden had met het Centraal Comité van een terroristische organisatie. Ze baseerden dit op een telefoongesprek waarin iemand die de krant las zei dat hij het niet goed kon zien en dat de lettertypes groter moesten zijn. De aanklager concludeert vervolgens op interessante wijze dat ik “lid ben van een terroristische organisatie”.
Journalistiek heeft de cruciale rol om de waarheid te vertellen. Ik geloof dat het essentieel is om uitbuiting binnen het kapitalistische systeem en andere vormen van sociaal onrecht aan de kaak te stellen. De strijd tegen censuur is van vitaal belang om ervoor te zorgen dat informatie wereldwijd toegankelijk blijft en om de persvrijheid te waarborgen. In Turkije is deze strijd steeds intenser geworden na de couppoging in 2016, waarbij veel media-instellingen werden gesloten of beroofd van hun uitzendfaciliteiten.
Dit laat zien hoe essentieel het is om internationale aandacht te vragen voor persvrijheid en de impact van censuur in autoritaire regimes, zodat de waarheid via de media zijn weg naar het publiek kan blijven vinden.
