The Erased: het verhaal van Anna Loiko
Land: Rusland
“We moeten elkaar blijven helpen, elkaar blijven steunen en met elkaar blijven vechten tegen de rotte delen van de wereld.”
Voordat ik mijn journalistieke carrière begon, was ik een mensenrechtenactivist. Ik probeerde mijn stem, die niet strookte met het Russische regime, zo luid mogelijk te laten horen. De mensen om me heen adviseerden me om het rustiger aan te doen, omdat de gevolgen waar ik mee te maken kreeg bedreigend waren. Ik moest een stap terug doen en ruilde mijn protestborden in voor een pen. Ik begon te werken als journalist.
Ik begon verhalen te schrijven over jongeren die door de Russische overheid werden achtervolgd onder fictieve voorwendselen - sommigen hadden kritiek op het regime, maar de meesten waren gewoon nog tieners. Aan het begin van mijn carrière schreef ik een artikel over hoe de Russische autoriteiten leden van de Hizb ut-Tahrir-beweging vervolgen, martelen en opsluiten. De Russische overheid bestempelde dit artikel als propaganda voor terrorisme en daarom sta ik op de federale en interstatelijke opsporingslijst.
Gelukkig was ik op het moment van dit arrestatiebevel het land al ontvlucht. Hoewel ik me nu vrijer voel, ben ik me ervan bewust dat ik elk moment kan worden ontvoerd en teruggebracht naar Rusland. Daar wacht me een gevangenisstraf van zeven jaar.
“In tijden van een informatieoorlog is betrouwbare informatie nodig om tegen deze dictators te vechten.”
Soms heb ik het gevoel dat mensen zich niet realiseren hoe cruciaal onafhankelijke journalistiek is. Als de vrije pers wegvalt, baseren mensen hun mening op de informatie die de overheid je voorschotelt. Dat maakt het makkelijker voor dictators om het volk te misleiden. In tijden van een informatieoorlog is betrouwbare informatie nodig om tegen deze dictators te vechten.
Dit is niet altijd gemakkelijk. Ik mis mijn oude leven, thuisland, vrienden en collega-journalisten elke dag. Ik maak me zorgen om hun veiligheid en de onderdrukking die ze voelen. Wat me door deze gevoelens en gedachten heen helpt, is dat ik geen controle heb over deze moeilijke tijden.
Wat ik wel weet is dat de steun die je elkaar kunt geven de situatie makkelijker maakt. We moeten elkaar blijven helpen, elkaar blijven steunen en met elkaar blijven vechten tegen de rotte delen van de wereld.
