The Erased: het verhaal van Lázaro Yuri Valle Roca
Land: Cuba
“Het is van vitaal belang dat dictators worden ontmaskerd. Dit is de enige manier waarop we de gebreken in de vastgeroeste sociale systemen kunnen corrigeren en kunnen toewerken naar een betere wereld voor iedereen.”
Omdat journalist Lázaro Yuri Valle Roca momenteel gevangen zit, heeft zijn vrouw Eralidis Frometa Polanco dit verhaal geschreven in naam van haar man. Eralidis Frometa Polanco is ook journalist en pleit elke dag voor de vrijlating van haar partner.
Ik werd opgeroepen door iemand die zich voordeed als een politieagent in het gebied waar ik woon. Toen ik op het politiebureau aankwam, kwam ik er al snel achter dat er noch een echte dagvaarding noch een ambtenaar was. De politieagenten ondervroegen me en zetten me onder druk om documenten te ondertekenen en mijn journalistieke werk op te geven. Ik werd mishandeld, beschuldigd van verzet en vijandelijke propaganda. Vijf ambtenaren van de provinciale rechtbank samen met de algemeen instructeur van Villa Marista overvielen me met een arrestatiebevel, namen mijn bezittingen in beslag en brachten me over naar een onderzoekscentrum waar ik meer dan vijf maanden in isolatie leefde. Later werd ik naar een permanente gevangenis gebracht.
De Cubaanse inlichtingendienst, ook bekend als de 'politieke politie', gebruikt de rechtbank om journalisten te censureren. De wet is hun instrument om hun onrechtmatige arrestaties te legaliseren. Maar de wet is er om ons te beschermen, niet om onschuldige mensen te arresteren. In mijn geval werd ik gearresteerd op bevel van Raul Castro, een gepensioneerde Cubaanse politicus en generaal die eerste secretaris was van de Communistische Partij van Cuba. Voor mijn YouTube-kanaal Delibera deed ik verslag van een protest waarbij mensen pro-democratie pamfletten van een gebouw in Havana gooiden. Ik werd gearresteerd voor ''vijandelijke propaganda en verzet''.
“Ik voel me sterk ondanks dat ik hier in de gevangenis zit. Ondanks de voortdurende pesterijen van de machtige top die beslist wat er wel en niet gezegd mag worden.”
Mijn vrouw, Eralidis, spande twee rechtszaken aan om mij uit de gevangenis te krijgen. Eén voor voorwaardelijke vrijlating omdat ik de helft van mijn onrechtvaardige straf al had uitgezeten en de andere voor extra strafverlof vanwege mijn gezondheidsproblemen zoals nierproblemen. Geen van beide heeft tot nu toe vooruitgang geboekt. In feite werd ik overgeplaatst van een minder strenge gevangenis naar de zwaarbeveiligde gevangenis 'Combinado del Este'.
Ik voel me sterk ondanks dat ik hier in de gevangenis zit. Ondanks de voortdurende pesterijen van de machtige top die beslist wat er wel en niet gezegd mag worden. Ondanks de pogingen van de regering om mijn idealen, overtuigingen en werk op te geven. Het maakt me sterker en vastberadener om de vastgelegde rechten van mijn volk op te eisen.
Hier zijn maakt het moeilijk voor mij om mijn werk te blijven doen. Ik kan en mag niet schrijven vanaf hier, maar ik probeer het toch te doen. Andere gevangenen houden me in de gaten en soms stelen ze mijn geschreven brieven. Ze hebben bijvoorbeeld de brief gestolen die ik naar de Organisatie van Amerikaanse Staten en de Inter-Amerikaanse Commissie voor Mensenrechten wilde sturen.
Toch lukt het me om informatie uit de gevangenis te krijgen die mijn vrouw, die ook journalist is, doorgeeft aan de onafhankelijke en internationale media en andere instellingen. Het is van vitaal belang dat dictators worden ontmaskerd. Dit is de enige manier waarop we de gebreken in de vastgeroeste sociale systemen kunnen corrigeren en op weg kunnen gaan naar een betere wereld voor iedereen.
