The Erased: het verhaal van Pidson Kareire
Land: Oeganda.
"Alle journalisten wier rechten worden geschonden, moeten hulp krijgen. Als censuur niet wordt gestopt, zullen journalisten en hun verhalen worden uitgewist. Journalisten zijn spiegels van de samenleving en juist daarom zijn ze zo belangrijk voor deze wereld."
Ik ben verschillende keren gearresteerd. De eerste keer had ik geschreven over een malafide arbeids-exportbedrijf, waarvan de directeuren samenwerkten met veiligheidsagenten. Ik werd naar de gevangenis gebracht zonder gerechtelijke procedure. Later werd ik voor de rechter gebracht, maar op borgtocht vrijgelaten. Uiteindelijk werd de zaak geseponeerd.
De tweede keer dat ik gearresteerd werd, gebeurde precies hetzelfde. Alleen waren de betrokkenen anders. Mijn reportage ging over een bouwbedrijf dat slordig wegwerk verrichtte.
De derde keer dat ik gearresteerd werd, was het wreed en bloederig. Ik schreef over de voorzitter van het 11e parlement van Oeganda. Ze was betrokken bij verschillende corruptieschandalen die ik in mijn verhalen belichtte. Ze gebruikte haar positie en geld om me te vermorzelen. Ze betaalde veiligheidsagenten die me naar een militair onderduikadres brachten en me martelden.
Er waren geen aanwijzingen dat ik vervolgd zou worden. In Oeganda zijn mensenrechtenschendingen en misbruik aan de orde van de dag. Er is bijvoorbeeld geen 'officiële' arrestatie. In plaats daarvan word je ontvoerd. Je kunt niet voorspellen wanneer ze je 'arresteren', maar omdat ik onderzoek doe naar corrupte ambtenaren, organisaties en bedrijven, ben ik altijd een doelwit. De mensen die ik ontmasker proberen me tegen te houden omdat ze niet willen dat hun corrupte zaken naar buiten komen. Ze misbruiken hun positie en macht om mijn rechten te schenden.
Ik heb mijn zaak op alle aanklachten weten te winnen. Zonder juridische steun zou ik nog steeds in de gevangenis zitten omdat ik geen geld heb om een advocaat te betalen. Zonder advocaat wordt het makkelijker voor aanklagers om de rechtbank te manipuleren. Nadat deze strafzaak was geseponeerd, heb ik een aanklacht ingediend wegens foltering en schending van mijn mensenrechten. Deze aanklachten worden op 3 mei 2023 behandeld in de burgerlijke rechtbank van Kampala. Ironisch genoeg is het dan Werelddag voor Persvrijheid.
"Nadat ik was vrijgelaten, was mijn werk niet meer hetzelfde: de angst heeft zich in mijn leven genesteld."
Deze arrestaties en martelingen hebben me zo bang gemaakt. Na mijn vrijlating was mijn werk niet meer hetzelfde: de angst heeft zich in mijn leven genesteld. Als gevolg daarvan doe ik geen diepgaand onderzoek meer. Dit betekent dus wel dat mijn werk en dus mijn levensonderhoud in gevaar komen.
Ik blijf hoopvol vanwege alle mensenrechtenverdedigers in deze wereld. Alle journalisten wier rechten worden geschonden, moeten hulp krijgen. Als censuur niet wordt gestopt, zullen journalisten en hun verhalen worden uitgewist. Journalisten zijn spiegels van de samenleving en juist daarom zijn ze zo belangrijk voor deze wereld.
